Gerratearen aztarnak

"Barricadaren barrio konfliktibo hartako semea da idazlea, eta nabaritu egiten da hori lerroetan barrena. Errealitatea pesadilla siniestroa bihurtzen da zenbaitetan, baina ihes betea zilegi ez den lekuan, ez dago aukera askorik. Ihes egin nahi nuen, eta ezinezkoa zela ohartu nintzelarik, idazteari ekin nion orduan. Fusilatuen hizkuntzan mintzatzen ikasi nuen, eta esaldi koldarren atzean ezkutatu nintzen. Baina tabernetan herdoildu ziren nire hitzak.

Tabernak dira poema hauen beste babeslekua. Tabernak, gaua, galdutako borrokak, langileen auzoak, lurralde okupatuak. Eta musika, suak hartutako ezpain eta gorputzekin batera...

Hori da irakurleak eztanda hauetan aurkituko duena. Disko zaharretako abestiak balira bezala sartuko zaizkizu zainetan barrena poemak, eta pelikula baten gidoia garela aitortuko dizu idazleak."

Gari Berasaluze

Lotsatien mendekua

«Dedicate a la poesía» esaten genuen mespretxuz eskolako garaietan norbaitek zerbait egiten ez zekienean. Poesia, baldarren babesleku izango balitz bezala. Urte batzuk beranduago, konturatu gara esaldi madarikatu hark bere zentzua bazuela, eta poesiaren auzuneetan bizitza baldarren etxolak daudela, bizitza egurtuen babeslekuak, alegia. Horregatik poesiaren eremura bidaltzen genituen gure lagun baldar guziak.

Gaur egun, ordea, badakigu poesiaren auzuneak handi samarrak direla eta baldarrak ez ezik, bertan ameslari, borrokalari, iheslari eta bururatuko zaizkizuen gainontzeko -ari guztiak biltzen direla.

Era berean, Adam Zagajewski, poeta poloniarrak dioen moduan, badakigu poesia lotsatien mendekua dela, gure mendekua, itzaletan bizirautera kondenaturik izan garen guztion mendekua.

Nire poesiaren auzuneko karrikak dira orrialde hauetan zeharkatu dituzuenak, azkeneko bost urte hauetan auzo honetan eraiki ditudan etxetxo, kale eta plaza gehienak.

Kakoren etorbidean bizitza hartzen dute nire olerkiek. David Mariezkurrenaren txokoan langileen monumentua altxatzen da harro. Xianaren kaian lurralde indigenekin amesten jarraitzen duten gerrillariak, oraindik orain, ilargi berdeei begira daude. Eta Garirena da azken portua, letren iturria ezkutatzen den lekua.

Benetan zaila izango litzateke kale-izendegi osoa aipatzea baina nire auzune poetiko honetako karriketan gainontzeko lagunekin topo eginen duzue, behin baino gehiagotan, atarietan, tabernetan, kaleetan... planoa ongi irakurri besterik ez duzue egin behar.

Pamielako lagunei zor diet, azkenik, mapa honen kartografoak izatea, Angel Irigaray, Txema Aranaz eta gainontzekoak. Esker anitz guztioi.

Zuentzat orduan lerro hauek, poesiaren kale estuetan gal zaitezten.

Lotsatien armadak mendekatzeko prest dago. Egin ezazue behar duzuena.

Fertxu.

Iruñea, 2006ko urriaren lehena.