Altxor bat aurkituko dugu

Eta tigre txikiak lasterketetako auto-gidarien txano bat ere nahi zuen Eta lanpara gorri bat, ohe gainean jartzeko, bai eta larruzko bota batzuk ere.
– Eta udako jantzi dotoreak eginaraziko genituzke –esan zuen hartz txikiak– eta ehiztarien dantzaldira joango ginateke dantza egitera. Tango airos bat parketaren gainean…
O, bai, Tigre, zoragarria litzateke…!
–Goazen –esan zuen tigre txikiak–, altxor bat aurkituko dugu!

“Askotan, gauzak ez dira izaten uste bezala, justu alderantziz baizik”, esan zien hontz zaharrak hartz txikiari eta tigre txikiari “Lurreko zorionik handiena” lortzen saiatu zirenean. Lurrean zuloak egiteaz eta ur azpian ere bilatzeaz aspertu ziren, han algak, arrainak eta zaborra besterik aurkitu ez bazuten ere.
Eta, azkenean, lortu zutenean beren gutizia guztiak asetzeko dirua, ezer gabe geratu ziren berriz ere. Iruzurtuak eta lapurtuak izan ondoren, etxera itzuli ziren, baina ordura arte abentura asko izan zituzten, elkarrekin liskarrean aritu ziren eta, hontz zaharraz gainera, sator zoriontsua, ibaiko arraina, galtza urdineko lehoia, oilo zoroa eta asto bidaiaria ere ezagutu zituzten.

“Altxor bat aurkituko dugu” ipuinak, “Zein polita den Panama!” eta “Posta tigrearentzat” ipuinekin batera, animalia gizatiartuak protagonista dituzten istorio sorta bat osatzen du, zeinetan Janoschek –lehen etapa batean nolabaiteko oinarri politikoa zuten liburuak idatzi zituen- adiskidetasunaren balioa goraipatzen duen. Oraingoan, hartzak eta tigreak ikasiko dute bizitzako egiazko altxorrak ez daudela beti diruan, ez eta gauza materialetan ere.

Haur-estiloko ilustrazio alai eta koloretsu, klasiko eta lauen bidez, Janoschen kontakizun honi umorea dario eta baikortasun eta xalotasun arrasto bat uzten du irakurlearengan pertsonaien espektatibak asebeteko dituen ezusteko amaierara iritsitakoan.