Piztiak bizi diren lekuan

Itzulpena: Koldo Izagirre

Gau batez otso-larrua jantzi zuen Maxek
eta hainbat gaiztakeria egin zituen.
Amak esan zion: «PIZTIA EZ BESTEA!»
eta Maxek erantzun: «JAN EGINGO ZAITUT!»
Amak, noski, ohera bidali zuen afaldu gabe.
Gau hartan basoa sortu zen Maxen gelan…

Aurreko batean, eta alde honetako beste erreseina batean ere, Kalandraka argitaletxeak haur txikientzako albumetan eginiko ekarpen garrantzitsua aipatzen genuen. Oraingoan haur literaturan klasiko bat den Maurice Sendak ilustratzaile eta idazle estatu batuarraren libururik ezagunena euskaraz irakurtzeko parada eskaintzen digu argitaletxe galiziarrak.

Piztiak bizi diren lekuan liburuan irudiak izugarrizko indarra du, eskubiko orrialdeko zati bat betetzetik apur-apurka gero eta espazio gehiago betetzen du harik eta zenbait orrialdetan zehar ezkerra eta eskubia irudiak osatu arte. Eta espazioarekin gertatzen den bezala, irudien indarra gero eta handiago da; Max, gazte protagonista, otso-larruz agertzen zaigu hasiera batean kolore bizirik gabe irudian, aurrera egin ahala, ordea, koloreak biziagoak izango dira munstro ikaragarriak ederki erakutsiz, oihan izugarrian bizi diren pizti beldurgarriak izango dira, baina horien hortz eta letagin izugarri eta ikaragarrien ondoan, orro lazgarriak eta hortz karraskak dituzten pizti basati horien ondoan Maxen irudia dugu, kontrajarria, haserrea hasieran, irribarrez amaieran. Tartean, aldiz, dotore, serio, jauntxo edo errege baten jokaerari dagokion moduan.

Aipatzen ez den amets baten egitura duen ipuin honetan mamuei, pizti izugarriei eta gure baitako beldurrei aurre egiteko elementuak aurki ditzakegu. Pizti horiek, azken finean, ez baitira hain beldurgarriak eta itxura horren azpian Maxen aginduetara makurtzen diren animalia otzanak ikus baititzake irakurle-ikusle gazteak.

Errebeldia puntu bat duen istorio honetan -Max bihurri eta nahiko trastoa da- bidaia entretenigarria eskaintzen zaigu. Bidaia bat irudimenaren erreinuan, bidaia bat zu zeu errege edo erregina izan zaitezkeen mundu horretan.

Xabier Etxaniz Erle