Arrosa eta leuna

Testua: Adela Turín
Marrazkiak: Nella Bosnia
Itzulpena: Fernando Rey

–Maiteak –esaten zieten aitek–, eguerdi-lili guztiak
jaten ez badituzue, peoniak jaten ez badituzue,
ez zarete inoiz izango zuen amak bezain polit eta arrosak,
eta ez duzue inoiz begi distiratsurik izango.
Inork ez du zuekin ezkondu nahiko handitzen zaretenean…

Orain dela 30 urtetik gora, Adela Turín «Dalla parte delle bambine» izeneko bilduma argitaratzen hasi zen Italian. Handik laster, Esther Tusquetsek argitaratu zuen Espainian, «A favor de las niñas» bilduman. Koedukazioari eta sexuen arteko berdintasunari buruzko erreferentzia bihurtu zen bilduma, eta zenbait hizkuntzatara itzuli. Denbora pasatu bada ere, gaur egun ere beharrezkoak dira liburu hauek.

Paskualina eta elefantetxo emeak bakarturik bizi dira eguerdi-lili eta peonia lorategi batean: hori dute janaria behar bezalako itxura izateko, azal arrosa eta leuna izateko. Horretaz gainera, kolore bereko oinetako, xingola eta lepokoak janzten dituzte. Denek betetzen dute gurasoen ametsa, Paskualina izan ezik. Horregatik, gurasoek kargu hartzen diote, ez dela besteak bezalakoa izanen onartu arte. Axalekokeria eta itxurari ematen zaion garrantzia handiegia ageri dira istorioan, baita gizartearentzako kritika ere, jendearen geroa erabaki eta mugatzen baitu sexuaren arabera. Baina, batez ere, askatasunaren aldeko kantua da. Nella Bosniaren irudiek indarra ematen diote testuari figura errealista eta tonu biziekin.

Alegia bat da, “Arturo eta Klementina” eta bildumako beste liburuen modura, helburu jakin batzuk dituena: gizartean zor zaion tokia ematea emakumeari, eta estereotipo sexistak eta bazterkeria desagerraraztea, jokamoldeak aldatuz mundu hobea egiteko.