Kandinga lehoia

Ilustrazioak: Elisa Arguilé

Itzulpena: Manu López Gaseni

Bazen behin, duela urte asko, Kandinga izeneko lehoi bat.
Lehoirik ahaltsuena zen, baita gaiztoena ere.
Hainbestekoa zen haren gaiztakeria, gosea asetzearren
ez zuela zalantzarik izaten bere adiskideak mauka-mauka jateko.
Horregatik geratu zen bakarrik.

Haren adiskideek, bikotekideak eta lehoikumeek alde egin zuten…

Kandingaren istorioak afrikar herrietako milaka urteko jakituria, ahozko tradizioa eta kultura-aberastasuna biltzen ditu. Kontakizuna urruneko sabanarainoko irudizko bidaia bat egiteko gonbitea da, hango biztanleak ezagutzeko: krokodiloak, elefanteak, eta abar.

Eta, haien guztien gaineko hegemonia gauzatzen duena: lehoia. Alegia honetako protagonista bere krudeltasuna dela eta gain behera etorritako errege bat da -zaharra, gaixorik eta bakarrik-. Norberekoikeria eta zekenkeria ez dira bidaide onak, basa animalientzat ez ezik, gizakientzat ere...

Boniface Ofogok giza portaerari buruzko gogoeta bat aurkezten du, eta bere jaioterriaren esperientzia jartzen du irakurleen zerbitzura, ikasbide hauxe aintzat hartzeko: “Asko baduzu, ona da ezer ez dutenekin partekatzea”. Elisa Arguilék estilo primitiboko ilustrazioak erantsi dizkio testuari, zeinetan adierazpen-indarra eta kolore- kontrasteak nabarmentzen diren

«Kandinga lehoia» bantutarren ahozko tradizio agorrezinetik dator, zeinak Kamerun erdialdetik Hegoafrikara bitarteko sabana eta oihanetan bizi den tribu bat diren. Haien istorio gehienek gizakiaren eta natura-ingurunearen arteko harreman estua islatzen dute. Horren bidez, KALANDRAKA etxeak munduaren inguruko ibilbide bati eman zion hasiera, ondoren antzeko istorio liluragarriak ekarri ditu lekuetako kontalarien eskutik.