Ergelen nonbrea

Barkoxeko Lojaberrian iragan negu batean, ustegabe, ohartu nintzen oharrez beteriko neure paperetan behin eta berriz ageri zela gai bat bera: behere honetan jasan behar ditugun nahigabe eta zorigaitz gehienak ez zirela jainko zenbaiten mendekuetatik heldu, ez eta fortuna eroaren manamenduetatik edo planetek egin inguru makurretatik ere, baina zuzenkiago gure baitatik. Eta handik, paperetako izkribuak nonbre handian izan zirenean, deliberatu nuen metattoari Ergelen Nonbrea eritziko niola, ez nihauk hola asmaturik, baina Eklesiastikoa deitu liburuan izkribaturik den erran honen arauaz: «Ergelen nonbrea fingabea da».

Halatan, liburu honen lehen zatia irakurtzeko aski pazentzia dukeen hainak ideia horren agergarri izan nahi duten istorio laburrak edirenen ditu.

Bigarrenean, ordea, De Lancre inkisitorea Lapurdin barrena, pertsiar lorezainak arrosa-lilia sortzeko ahaleginetan, heladear zaharrak Egiptoko desertuetan gaindi, Alexandre Handiaren etsai eta gero lagun izan zen Punjab-eko errege Poro-ren berri, Cuba-ko beltz esklabu iheslariak… eta beste.

Aitor dut horietanxe Pero Agerre, Tartas, Etxeberri eta ohiko beste lagunak izan ditudala errejent eta begirale segurrak.